Nado na Serra de Outes (A Coruña) en 1964, Alberto Sacido Romero vai aprendendo das moitas viaxes que o van levando por Santiago de Compostela (Bacharelato), Boston (COU), U. de Santiago (Licenciatura en Filoloxía inglesa), Bennington College (Lectorado), Brown University (Máster e ABD) e diversos centros educativos de Galicia (A Estrada, Xanceda, Bembibre) ata o seu actual lugar de traballo, o IES Rosalía de Castro de Santiago. Ao final da súa estancia na Asesoría de Innovación Educativa da Consellería de Educación o azar lévao a contarlle ao director Jorge Algora o seu proxecto de poñer en imaxes a historia profesional e vital dun mestre, o seu pai, desde que chegou a unha escola unitaria en Camboño (Lousame) ata a visita a unha desas escolas hoxe en día no CRA de Boqueixón-Vedra. A súa proposta de escribir un guión seguindo o modelo dunha das súas pezas acabou na rodaxe de “Unitarias” (2014) e a darlle outro xiro máis a unha vida que sempre busca novos retos.

E así foi como chegou a el por azar outra historia para contar con imaxes. Compartiu desde 2014 con Suso de Toro en corredores, paseos pola zona vella e diante dalgún café as inquedanzas comúns sobre o seu oficio de docentes, a complexa interrelación laboral, a actualidade e, sobre todo, a creación literaria. Del foi recibindo dosificadamente textos publicados da súa obra que non tiveran tempo de asentarse máis aló duns poucos días na mesa de novidades das librarías, pero tamén artefactos como as súas bitácoras persoais, onde descubriu a loita íntima por ser e continuar sendo, contra vento e marea, un autor literario en galego asentado con fortes raíces en Compostela. 

Esta relación e coñecemento da súa obra e da súa persoa foi pouco a pouco estendéndose no seu entorno máis íntimo e, xunto coa súa muller, Chefa, propuxéronlle a Suso buscar un xeito de contar esta historia. Na mesa da terraza da súa casa de verán nun día de finais de agosto do 2016 Suso foi debullando historias do seu proceso vital e creativo asentadas en artefactos que, colocados nunha caixa de laranxas, acompañaron a Chefa e Alberto durante meses enriba da súa mesa de traballo mentras escribían un guión que pasou por varias mans (Aser Álvarez, de Arraianos Producións, Gaspar Broullón, de Danga Danga Audiovisuais, e o equipo de Nós Televisión) nun camiño tortuoso de caída consecutiva dos proxectos ata chegar ás mans de Nacho Fungueiriño, de Culturactiva, que conseguiu, finalmente, que a Deputación da Coruña apoiara a postprodución, remate e estrea do filme.

O apoio do equipo de Culturactiva durante dous anos e do equipo directivo e a comunidade educativa do IES Rosalía foi determinante para levar a cabo a filmación, moitas das veces nas propias instalacións do centro, dos encontros con 26 persoas e colectivos cos que Suso de Toro compartiu as conversas que van construíndo “Suso. Fóra de lugar”. Particularmente significativa e continua foi a axuda constante do alumno Manuel Rubial Franesqui, que, xunto con familiares e amigos, operarou os equipos de rodaxe propios e do IES Rosalía, que fixeron posible o remate deste filme despois de máis de 7 anos.